Bij een vlokkentest worden vlokken afkomstig van de placenta (de moederkoek) verzameld. Deze worden onderzocht om eventuele genetische afwijkingen bij de foetus vast te stellen.
Wanneer er (na prenatale screening) een verhoogd risico is op een genetische afwijking bij de foetus, kan er een vlokkentest uitgevoerd worden.
Hoe gaat het in zijn werk?
Na een echografisch onderzoek om de moederkoek te lokaliseren, wordt het weefsel opgepikt. Dit kan door middel van een punctie met een naald via de buikwand of met behulp van een dun buisje via de baarmoederhals. Beide methoden zijn niet pijnlijk, de prik kan je vergelijken met de prik bij een bloedname.
De vlokkentest kan gebeuren vanaf de 10de zwangerschapsweek. Het onderzoek in het laboratorium duurt tussen 3 dagen en 3 weken.
Is een vlokkentest gevaarlijk?
De bijkomende kans op een miskraam na een vlokkentest is ongeveer 0,5%. Dat wil zeggen dat van de 200 vrouwen die een vlokkentest laten uitvoeren, er 1 de zwangerschap verliest als gevolg van de test. Dit komt omdat de vlokkentest een invasieve test is: om genetisch materiaal van de foetus te krijgen, moeten de vliezen worden doorprikt. Na een vlokkentest, kan je best een aantal dagen rustig aan doen.