Mijn (ex-)partner lijkt minder met de abortus in te zitten. Is dat zo?

Jij zit met ’t gevoel dat je partner niet echt in zit met de abortus. Dat kan je boos maken of een gevoel van teleurstelling geven en mogelijks zelfs je relatie in vraag doen stellen. Het is zinvol om bij je eigen vooronderstellingen stil te staan. Kloppen deze wel?

Veel voorkomende gedachten klinken in de trend van: ‘voor hem is dat minder erg’. Eigenlijk denken mannen dat zelf ook meestal: dat het voor hun partner sowieso erger is.

Het lichamelijke aspect ontbreekt

Dat het erger is voor jezelf kan best zo zijn, want het is uiteindelijk jouw lichaam.
Jij droeg de zwangerschap letterlijk in jouw buik. Dat doet appèl op je (buik)gevoel.
Vrouwen verbinden zich vaak al vroeg in de zwangerschap met hun ongeboren kindje, ook al besluit men alsnog tot afbreking van je zwangerschap. Verbinden om beter los te kunnen laten of liever nog: anders vast te houden.

Mannen maken minder snel die verbinding, worden vaak pas ‘papa’ bij de geboorte of nog later, bijvoorbeeld pas wanneer een kindje reageert op wat je als verzorger doet.
Het is dan ook niet zo raar dat hij jouw gevoel niet zo goed kan ‘invoelen’. Mannen die al andere kinderen hebben, kunnen soms net iets makkelijker in hun vadergevoel komen of althans jouw moedergevoel begrijpen.

Ook dubbele gevoelens

Jij moest de ingreep ondergaan, dus jij beleeft dit mogelijk intenser, meer ingrijpend.
Dat betekent echter niet dat hij geen dubbele gevoelens zou ervaren: opluchting en vertrouwen in de toekomst versus verdriet, boosheid, schuldgevoel…
Daarbij kan het zijn dat hij zich sterk houdt, om jou of jullie gezin te beschermen. Verder is het soms moeilijk voor mannen om over hun gevoelens te praten. 

Het lijkt misschien dat je partner er sneller overheen raakt. Maar is dat ook echt zo?
Veel heeft te maken met hoe hij aan de slag gaat met verwerken en hoe zijn manier hierin verschilt van de jouwe:

• mannen neigen al sneller naar iets ‘doen’,
• vrouwen hebben doorgaans meer behoefte aan ‘erover praten’.

Dat zit in man-vrouw-verschillen, maar vaker nog in verschillen tussen mensen. Ieder heeft daarin zijn voorkeursstijl:

• De ene persoon zal emotioneel reageren, vooral stilstaan bij gemis en wat hem/haar verdrietig maakt.
• De andere persoon zal zich afreageren door zich bijvoorbeeld op werk of hobby’s te storten.
• Of men zal liever aan de toekomst denken in plaats van met het verleden bezig te zijn.
• De ene zal erover willen praten, de andere net niet.
• ...

Manier van rouwen

Je slingert heen en weer tussen je ‘verlies’ en je ‘herstel’ wanneer je rouwt. Soms snel wisselend, soms traag en lang blijven hangend.

• In je verlieskant zal je vooral doorvoelen, vertragen en verstillen. Je mijmert over je kwetsuur en wellicht heb je de behoefte om daarover te praten.
• In je herstelkant wil je vooral vooruit, je denkt in termen van oplossingen en schiet in actie. Je hebt beide kanten nodig om niet vast te lopen in je proces, blijven bewegen dus. 

Het is gezond om deze slingerbeweging te maken, net als de slinger van een oude klok.

Als je jezelf nog eens betrapt op gedachten als ‘hij is er niet mee bezig’, vraag je dan af of hij er echt niet mee bezig is of gewoon op een andere manier. Dat zal je meer begrip doen opbrengen. Uiteraard geldt dit wederzijds: ook jij hebt recht op begrip en steun.
Geef gerust uitnodigend en duidelijk aan wat jij nodig hebt, wat jou deugd zou doen. Je partner kan helaas niet spontaan aanvoelen dat jij hiermee zit. En soms kan hij niet (alleen) bieden wat jij nodig hebt in je rouwverwerking.
Overweeg in dat geval andere manieren zoals een therapeut of lotgenoten.