Respecteer de keuze van je dochter, ook al is het niet de jouwe. Dat jij haar niet veroordeelt kan een enorme hulp zijn voor een goede verwerking achteraf.
Ga mee naar het abortuscentrum
Zorg dat er iemand meegaat naar het abortuscentrum. Als je dat aan kan, stel dan voor om zelf mee te gaan.
Dring eropaan dat je dochter achteraf op controle gaat. Dit doet ze best twee of drie weken na de abortus. Ze kan hiervoor terecht op het abortuscentrum, bij jullie huisarts of bij een gynaecoloog.
Praat erover, ook achteraf
Open achteraf zelf het gesprek over de abortus. Misschien wil je kind je gevoelens beschermen door dit moeilijke thema niet meer ter sprake te brengen. Laat wel je dochter beslissen of en wanneer het over de abortus wil praten en wat ze erover kwijt wil. Respecteer haar ook als ze niet meer wil ingaan op de gebeurtenissen en gevoelens rond de abortus. Tieners willen soms gewoon verder met hun leven.
Gevoelens van verdriet betekenen niet noodzakelijk dat je kind spijt heeft van de abortus. Ook als het de best mogelijke keuze was, kan het betekenen dat je kind veel verloren heeft. Luister op een open manier. Praat zowel over de goede redenen voor de abortus als over de zaken waar je kind het achteraf moeilijk mee heeft.
Moeilijke verwerking?
Wees aandachtig voor signalen die kunnen wijzen op een moeilijke verwerking: (emotioneel) afwezig zijn, slecht slapen, verminderde aandacht voor school, hobby’s of vriendinnen, veel huilen of vaker buitensporig boos reageren. Je kan die signalen benoemen en bespreekbaar stellen, motiveer haar desnoods om beroep te doen op professionele hulpverlening (maak voor haar een afspraak als zij dit wil, ga mee, …).
Soms vang je zulke signalen op en valt de puzzel pas later in elkaar: je verneemt als ouder pas het nieuws over de zwangerschap van je dochter nadat zij de abortus liet uitvoeren. Dat is een shock. Gun jezelf de tijd om dit (dubbele) nieuws te verwerken.
Zorg voor jezelf
Ook voor jou brengt deze keuze van je dochter voor abortus gevoelens met zich mee, zoals twijfels en angsten, opluchting en verdriet. Zeker als haar keuze niet overeenstemt met de jouwe, maar zelfs als dat ook jouw keuze is. Voor jou kan het misschien voelen alsof je een ‘kleinkind’ verliest. En jouw ‘kind’ blijkt ineens ‘volwassen’, dat is een proces van aanvaarden en loslaten.
Zoek zelf een vertrouwenspersoon aan wie je je gevoelens kwijt kan. Dat kan iemand uit je nabije omgeving zijn, maar ook een hulpverlener. Ook bij Fara kan je terecht voor een goed gesprek.