Ik ben twintig weken zwanger, maar de roze wolk waar zo vaak over gesproken wordt, daar zit ik nog steeds niet op. Soms komt ze even voorbij, om dan weer verder te zweven.
Ik had een kinderwens, dacht ik. Toen ik eenmaal zwanger bleek, werd ik echter overmand door twijfels. Ik piekerde me suf. Was ik wel zeker van mijn kinderwens? Kon ik het immense engagement aan? Wat zou het effect van een baby op mijn relatie zijn? Zou ik wel een goede mama zijn? Ik herkende mezelf niet meer, ik ben niet altijd even goed met grote veranderingen in mijn leven maar dit had ik niet verwacht. Ik hoorde toch blij te zijn? Of toch op zijn minst uit te kijken naar de komst van het geplande kindje?
Ik durfde met niemand over mijn gemengde gevoelens spreken. Ik voelde me ondankbaar en schuldig tegenover mijn baby. Ik had het gevoel alle controle over mijn leven en mijn toekomst kwijt te zijn. In de hoop mijn gevoelens te kunnen wegduwen, stortte ik me tevergeefs op mijn werk. Ook met mijn man durfde ik mijn zorgen en piekers niet te bespreken. Hij was zo blij met de zwangerschap, ik wilde hem niet kwetsen.
Ik vroeg me af of we niet enkel de romantische kant van een baby hadden gezien?
Op internet zocht ik krampachtig naar gelijkaardige verhalen, naar lotgenoten. Ik wou zo graag lezen dat alles wel in orde zou komen, dat mijn gevoel zou omdraaien, maar ik voelde me meer en meer alleen. Uiteindelijk heb ik toch mijn huisarts in vertrouwen durven nemen. Zij stuurde me door naar Fara.
Door de gesprekken bij Fara leerde ik dat het oké is om op een broze wolk te zitten, dat een zwangerschap ook als "gewentijd" kan dienen en dat ik hierin niet alleen ben. Eindelijk kon ik het ideaalbeeld van een zwangerschap beetje bij beetje loslaten.
'De' roze wolk bestaat immers nietAnna
Ik laat mezelf nu toe om stilletjes aan te wennen aan het beeld van mama worden, aan de toekomst die onverwacht anders zal worden. Ik kan me kwetsbaar opstellen bij mijn partner en dat voelt zo ontzettend goed. Mijn wolk is allesbehalve roze en kan soms ontzettend hard donderen.
Dit proberen te aanvaarden en gewoon eerlijk durven zijn, geeft me zoveel meer ademruimte.
Deze website wil het taboe rond postnatale en prenatale depressie doorbreken met nuttige informatie en eerlijke getuigenissen.
Tijdens en na de zwangerschap (de 'perinatale periode') ondervindt 1 op 5 vrouwen emotionele klachten.
Dit online zelfhulpprogramma heeft tot doel depressieve- en/of angstklachten te verminderen bij jou als vrouw die een kind verwacht of net een kind gekregen heeft. Ook partners kunnen er gebruik van maken.