Skip to main content

"CMV" zei de arts... ik voelde me machteloos en schuldig

Joline, 31

In de prille zwangerschap van Joline wordt een CMV-infectie vastgesteld. De komende weken volgt er voor haar een onzekere periode.

Ik was zwanger van mijn tweede kindje. Tijdens mijn prille zwangerschap ging ik op standaardcontrole bij de huisarts. Ik stond er niet bij stil dat het bloedresultaat afwijkend kon zijn. Mijn eerste zwangerschap had ik zonder grote problemen doorlopen. Een dag later belde de huisarts mij op. Er waren antistoffen en actieve sporen van CMV in mijn bloedwaarden ontdekt. De huisarts gaf mij verdere informatie over de vervolgstappen, maar ik was zo geschrokken dat ik niets opnam van wat ze mij vertelde.  

De dagen nadien begon het nieuws meer en meer door te dringen. Ik voelde me enorm verslagen en schuldig. Wat moesten we nu doen? Ik maakte mezelf verwijten, ik heb al een dochtertje van twee jaar, had ik niet voorzichtiger kunnen zijn? De gynaecoloog stelde me gelukkig snel gerust, dat het als jonge mama quasi onmogelijk is om je voor alles te beschermen. 

De komende weken volgden bijkomende testen, maar telkens bleef de onzekerheid groot: mijn bloedwaarden bevonden zich in een grijze zone, de arts kon me niet zeggen of ik de besmetting had opgelopen vlak voor of bij het begin van mijn zwangerschap. 

Ik leefde van controle tot controle. Deze periode van onzekerheid voelde enorm zwaar aan.

Ik piekerde en sliep slecht. De ‘wat als’ bleef maar door mijn hoofd malen. In vergelijking met mijn eerste zwangerschap, merkte ik dat ik me meer afsloot voor het kindje in mijn buik. Het idee dat ik zou moeten kiezen over het behoud van deze zwangerschap, maakte me triest. Ik kon me niet inbeelden dat ik zo’n keuze zou moeten, laat staan kunnen, maken. Soms hoopte ik dat wanneer er iets ergs met het kindje zou zijn, dat de natuur dan in mijn plaats zou beslissen… Over deze gedachte heb ik me heel lang schuldig gevoeld.

Gelukkig is het niet zover gekomen en hebben wij geen keuze moeten maken over het behoud van de zwangerschap. Op ongeveer twintig weken zwangerschap bevestigde de gynaecoloog tijdens een extra controle dat er geen aanwijzingen waren dat de infectie was overgedragen naar de baby. Hij vertelde me dat hij mijn zwangerschap als een standaardzwangerschap ging opvolgen, dit voelde voor mij zo bevrijdend aan.

Het moeilijke aan een CMV-infectie vind ik, is dat je niet met zekerheid weet wat de gevolgen zullen zijn voor je baby.

De rest van mijn zwangerschap beleefde ik minder zorgeloos. Je kan het immers nooit helemaal zeker weten…

* Joline is een fictieve naam

Zit je in een vergelijkbare situatie?

Wil je meer informatie over CMV? Wil je weten wat je kan doen als er CMV is vastgesteld tijdens of vlak voor je zwangerschap?