Skip to main content
Op donderdag 9/05 en vrijdag 10/05 is Fara gesloten. Neem voor dringende vragen contact op met Tele-onthaal via het gratis nummer 106 of met de huisartsenwachtpost. Mailtjes en voice-mails worden beantwoord op maandag 13 mei.

Mijn kind met een mentale beperking heeft een kinderwens, wat nu?

Als ouder maak je je vermoedelijk zorgen. Je twijfelt aan de mogelijkheden en draagkracht van je kind om zelf de zorg voor een baby op te nemen. Je hebt zelf je leven lang voor je kind gezorgd en nu komt er misschien de zorg van een kleinkind bovenop, misschien gaat dit wel over je eigen grenzen en draagkracht?

Veel vragen en bezorgdheden

  • Kan mijn kind de zorg voor een eigen kind wel aan?
  • Koestert hij of zij geen te hoge verwachtingen, ziet hij of zij niet alleen de mooie kant?
  • Heeft hij of zij een realistisch beeld van het (jonge) ouderschap?
  • Ben ik bereid om hier ondersteuning in te bieden?
  • Heb ik mijn grens bereikt qua 'zorgen voor'? Hoe zie ik mijn rol als eventuele (groot)ouder?
  • En wat met dat kindje, mijn kleinkind? Hoe kan je ervoor zorgen dat ook dit kind alle ontwikkelingskansen krijgt?

Praat erover met je kind

Misschien kan dit alles zo overweldigend zijn, dat je het moeilijk vindt om een gesprek aan te gaan over de kinderwens met je kind. Er niet over praten kan echter net een sterke en eenzijdige gerichtheid op zijn/haar kinderwens doen ontstaan en mogelijks zelfs een (on)geplande zwangerschap, zonder overleg vooraf omdat ze ervan uitgaan dat je negatief zal reageren.

Accepteer de kinderwens

Een kinderwens mag er zijn en laat die er ook gewoon zijn. Ook mensen met een beperking kunnen een kinderwens koesteren, dit hoeft daarom nog niet te betekenen dat de wens realiteit wordt. Een gesprek over toekomstplannen, met al dan niet kinderen daarin, biedt ook de kans om een gesprek aan te gaan over mogelijke uitstel of afstel van de kinderwens:

  • Hoe kan haar/zijn leven op alternatieve wijze zinvol ingevuld worden, los van het ideaal plaatje ‘huisje, boompje, kindje’?
  • Hoe kan hij/zij erbij horen, zonder kindje?  
  • Hoe kan hij/zij zichzelf ontplooien, ontwikkelen, zich van betekenis voelen, los van het ouderschap? 
  • Welke stappen zijn nodig om desnoods, zo goed als mogelijk, voorbereid te zijn op de komst van een kindje?

Benadruk gerust dat anderen ook eerst goed nadenken over zulke levensbelangrijke beslissingen en bij deze keuze niet over een dag ijs gaan en daarover praten met meerdere mensen die zij vertrouwen.

Huur de Real Care Baby bij Fara

Soms helpen visuele en concrete hulpmiddelen goed om iets heel begrijpelijk te maken, zoals ‘wikken en wegen’ op een weegschaal of ervaringsgericht leren door de ontlening van een Real Care Baby.  Meer informatie rond de ontlening van de real care baby, vind je hier

Draag het niet alleen

Het idee dat je kind 'mama' of 'papa' wil worden kan (te) zwaar zijn om dragen, zeker alleen. Zorg daarom ook voor jezelf en laat je omringen door mensen aan wie je steun hebt. Samen sta je sterker in de overweging van vragen waarmee je vermoedelijk kampt. Bewaak je eigen grenzen en je draagkracht en geef die ook duidelijk aan. 

Vermoedelijk kan je kind, samen met zijn/haar partner, de zorg voor een baby en later voor een kind, dat mogelijks zijn mentale leeftijd overschrijdt, niet alleen aan. Ook jij als ouder hoeft dit niet alleen te dragen. Leg contact met andere ouders en met het sociale netwerk of het professionele netwerk van uw kind. Of contacteer Fara voor een luisterend oor en extra tips om het gesprek aan te gaan.